تربیت قرآنی بر اساس نقش خانواده با تاکید بر برنامه درسی

تعلیم و تربیت ، با ارزشترین و مهم ترین وظیفه آدمی محسوب می شود. والاترین و ارجمندترین انسانها که همان پیامبران و جانشینان آنان هستند، در این طریق مبعوث گشته اند و سرچشمه سعادت و رستگاری بشر را همواره در این عرصه جستجو نموده اند. نهاد خانوادهوعوامل موثر در تربیت و استحکام آن از مباحثی است که در آموزههای دینی مورد توجه جدی قرار گرفته است . خانواده می تواند به عنوان اولین محیط آموزشی کودکان در زمینه قرآن و دین عمل کند. در متون دینی توصیه های اخلاقی ، اعتقادی و عبادی زیادی وجود دارد که التزام به آنها سبب تقویت و استحکام خانواده می شود. به وجود محبت و مودت میان اعضای خانواده استمرار ارتباط میان والدین وفرزندان و نوع ارتباط میان خانواده و فرزندان به گونه ای است که مشکلات و کاستی های ناشی از آموزشهای مدرسه را برطرف می کند. از سویی به دلیل انجام عملی بسیاری از موارد اخلاقی و دینی توسط خانواده تاثیرگذاری آنها بر فرزندان بیش از مدرسه خواهد بود. در مجموع خانواده کارکردهای تعلیمی و تربیتی اخلاقی و دینی برای اعضای خود دارد که مدرسه نمی تواند جایگزین آن باشد. انجام فعالیت های تربیتی الزاما باید از یک پیوستگی و جهت گیری معینی برخوردار باشد تا بتواند رسالت عظیم تربیت و ربوبی سازی را به درستی انجام دهد. برای این منظور، برنامه درسی می تواند به عنوان یک ابزار موثر مورد استفاده قرار گیرد. برنامه درسی می تواند شامل مباحث مختلف قرآنی ، احکام دینی ، تاریخ اسلام و دیگر مباحث مرتبط با دین باشد که به کودکان کمک می کند تا با دانش و آگاهی کافی در این زمینه ها بزرگ شوند. بنابراین با همکاری خانواده و مدارس می توان به بهبود تربیت قرآنی کودکان کمک نمود.

کلیدواژه ها:

تربیت قرآنی ، خانواده ، برنامه درسی ، مدارس ، بهبود.