چگونگی رفتار معلم با دانش آموز و مدیریت کلاس

در نظام آموزش و پرورش که دانش آموزان مهم ترین عنصر تشکیل دهنده آن نظام محسوب میشوند و تمامی برنامه ریزی ها و سیاست گذاری ها و تمام تدارک امکانات در آموزش و پرورش به دانش آموزان منتهی میشود چرا که آماده کردن دانش آموزان و ایجاد صلاحیت های لازم در آنها برای ورود به اجتماعی که خود سازنده آن است هدف نهایی آموزش و پرورش می باشد و هر چقدر هم به مسائل و مشکلات دانش آموزان بیشتر توجه شود ساختار آینده اجتماع از استحکام بیشتری برخوردار خواهد شد. هدف پژوهش حاضر بررسی نظرات و تجربیات معلمان در رابطه با چگونگی رابطه بین معلمان و دانش آموزان و تاثیرات آن هست . مدرسه روابط انسانی را که موجب ایجاد تعادل فکری در فرزند می شود ترغیب می کند و به دانش آموزان این احساس را می بخشد که متعلق به گروه معینی هستند و در این گروه نقش مهمی دارند. در کلاس هایی که در آن روابط انسانی درست وجود دارد، محیط مطلوبی ایجاد می کند که دانش آموزان در داخل آن شکوفا می شوند و معلم که بیش از هر شخص دیگری در ایجاد روابط انسانی نیکو موثر است ، باید به گونه ای باشد که درسایه تعادل احساساتی خویش ، با دانش آموزان تفاهم پیدا کند. معلم باید بتواند ارتباط ی سالم و دو طرفه برقرار نماید، تا سبب تبادل افکار و احساسات شده و در قبال آن به انتقال مفاهیم و دانش مورد نیاز دانش آموزان بپردازد و آنها را در فرآیند یادگیری راهنمایی نماید و این برقراری ارتباط موثر جز با مدیریت اثربخش و توانای معلم ممکن نخواهد شد.

کلیدواژه ها:

روابط معلم و دانش آموز ، برقراری ارتباط۱