نقش تربیت دینی در ارتقاء سلامت روانی فرزندان از دیدگاه معصومین

هدف از انجام این تحقیق , کنکاش در احادیث و روایات مستند به منظور ارزیابی و شناخت نقش و اهمیت سلامت روانی فرزند از دیدگاه ائمه ا ست . این مطالعه با بهره گیری از منابع فقهی و روایی و به روش توصیفی و تحلیلی به رشته تحریر در آمده است . در مقدمه این نوشتار, به تبیین مقتضیات فطری و اهمیت نهاد خانواده در امر تربیت پرداخته شده ا ست . همچنین ابعاد تربیت جسمی و روانی از دیدگاه پیامبر گرامی و ائمه معصومین با رویکرد پرورش دینی مورد تحلیل قرار می گیرد. واژه تربیت در چند حوزه شامل »گسترش دامنه فقه «، »نظام سازی تربیتی « و ارائه تحلیل تربیت روحی و روانی «، تفسیر می شود. با عنایت به معنای واژه »تربیت « و »فقه « می توان گفت ا صطلاح »فقه تربیتی « ا شاره به دانشی می کند که از یک سو به ک شف ، ا ستنباط و استخراج احکام شرعی (تکلیفی و وضعی ) مربوط به مربی و متربی در مقام تربیت فرزند اشاره دارد و از سوی دیگر، به کشف دیدگاه احکام فقهی درباره ابعاد، گستره، روش ها و عناصر و اجزای تربیت می پردازد. رشد، اصلاح، حضانت ، حفظ و تکامل بخشی معانی پایه برای تربیت است و مفهوم تربیت ، یک معنای عامی است که تمام مراتب رشد و زیارت را در هر مرتبه و مقدار را از نظر مادی و معنوی در بر می گیرد. در امر تربیت دو طرف وجود دارد: مربی که والدین یا مربیان هستند و متربی که فرزند است ؛ متربی نیز دو بعد و ساحت مهم دارد: بعد روحی و بعد و ساحت جسمی . بی تردید خانواده نقش بی بدیل در تکوین در ست و صحیح باورها و اعتقادات مذهبی کودکان دارد. به این دلیل ، در منابع فقهی توجه ویژه به این مو ضوع شده و حفظ آن واجب شمرده شده ا ست . نتایج پژوهش نشان داد که گفتمان فقهی تربیت جنبه های مختلفی همچون روانی ، جسمی ، اعتقادی، جن سی و... را در بر می گیرد. همچنین پژوهش نشان داد که معصومین (ع) برای تربیت روانی صحیح و سالم ، سازکارهای هایی مانند آرامش روانی والدین ، مهرورزی و احترام، پرهیز از مجادله و تحقیر، لطافت لحن و محبت را متذکر شده اند.

کلیدواژه ها:

فرزند پروری ، احادیث معصومین (ع) ، فقه تربیتی ، پرورش دینی .