مطالعه جامعه شناختی پروفایلی شخصیتی پرونده زندانیان در ممانعت از بازگشت مجدد به زندان

تشکیل نظام پرونده شخصیت مطابق نظریه امیل دورکیم از طریق ایجاد یک مکانیسم روابط صمیمانه ، چهره به چهره، حقوق ترمیمی ، شناخت متقابل ، عدمتخطی از هنجارها و عرف، پایبندی به اجتماع، ایجاد یک وابستگی متقابل بین فرد و نهاد کیفری، زمینه های جرائم وبزه بعدی را کاهش می دهد و شخصیت بزهکار از حالت مجرمانه به یک فردی اصلاح پذیر و قابل بازگشت به اجتماع تبدیل می کند. استفاده از پیشینه اجتماعی ، روانشاختی و فرهنگ یک مجرم از طریق دست یابی به پرونده شخصیت ، زمینه کاهش جمعیت کیفری به طرق سیاستگذاری جنایی و قضایی امکان پذیر می گردد. حضور سرمایه اجتماعی سازمانی ، وجود تعلق اجتماعی ، روابط درونگروهی ، سازگاری بیشتر مجرم با قوانین و انتظارات جامعه را می طلبد تا روزنه انجام رفتار خلاف اجتماعی بسته شده و مجرمان کیفری را به باز اصلاح بیشتر ترغیب نائل شوند. دو نوع بازدارنده در جوامع جهت پیشگیری از کجروی مجدد مجرمان وجود دارد: ۱- بازدارنده بیرونی و۲- بازدارنده درونی . بازدارنده بیرونی از همان نظام پلیسی ، نظارت اجتماعی ، نظارت خانواده، عصبیت و وجدان جمعی جامعه است که برخورد قهری و فیزیکی یا فرد مجرم و منحرف دارند. بازدارنده درونی به نقش اعتقادات درونی ، ایمان، باور، تعهد و انگیزه درونی در کاهش و کنترل جرائم اطلاق می شود که این امر از طریق تشکیل پرونده شخصیت امکان پذیر است . شناسایی الف - انگیزه مرتکب ووضعیت ذهنی و روانی وی حین ارتکاب جرم. ب - شیوه ارتکاب جرم، گستره نقض وظیفه و نتایج زیانبار آن. پ - اقدامات مرتکب پس از ارتکاب جرم. ت - سوابق و وضعیت فردی، خانوادگی و اجتماعی مرتکب و تاثیر تعزیر بر وی، بستر کاهش جمعیت کیفری را ممکن می سازد.

کلیدواژه ها:

زندان ، جمعیت کیفری ، کاهش جرائم ، اصلاح و ترمیم اجتماعی .