بررسی حقوق سلامت در نظام بین المللی حقوق بشر

حق بر سلامت جایگاه استواری در اسناد حقوق بشری و عرف بین المللی دارد ومی توان آن را در شمار اصول کلی پذیرفته شده نظام های حقوقی توسعه یافته دانست.این حق در شمار حقوق نسل دوم حقوق بشری بر شمرده شده است. در مقاله حاضر،حقوق سلامت در نظام بین الملل حقوق بشر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. براساس یافته ها، نتایج نشان داد رویکرد دولت ها در خصوص سلامت و بهداشت عمومی وآموزش آن، حق محور می باشد. لذا عدم توجه به آموزش سلامت و بهداشت عمومیمی تواند منجر به آسیب های شدید اجتماعی در جوامع انسانی شود. بنابر این، دولت هابایستی با بهره گیری از همکاری های بین المللی، ظرفیت های اجرایی خود را جهتبهره مندی افراد جوامع از چنین حقی افزایش دهند. آن چه که تعیین محتوای حق بربهداشت و سلامتی را دشوار می سازد، ارتباطی است که این حق با سایر مصادیق حقوقبشری دارد. در واقع «اکثر مصادیق حقوق اقتصادی اجتماعی و فرهنگی در جهت تامین و تضمین شرایطی که افراد بتوانند از سلامتی برخوردار باشند، نقشی اساسی و بنیادین ایفا می کنند». از این رو «حق بر سلامتی» موضوعی جدا از سایر مصادیق حقوق اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی نیست و نمی تواند بدون توجه به سایر مصادیق حقوق بشر در کل مورد توجه قرار گیرد. به عبارتی ساده ت، «حق بر سلامتی» معنای واقعی خود را در تعامل با دیگر حقوق بنیادین به دست می آورد.

کلیدواژه ها:

حق سلامت ، حقوق بشر ، بین الملل ، بهداشت عمومی