قلمروی حقوق عمومی سلامت: زندانیان نیازمند حمایت

امروزه در بسیاری از نظام های کیفری دنیا، مجازات حبس به منظور کنترلمجرمان از اهمیت بسیاری برخوردار است. یکی از چالش هایی که افراد زندانی با آنمواجه اند، دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی کافی است با این حال، در پشتدیوارهای زندان، این حق اغلب نادیده گرفته می شود. به عبارت بهتر این افراد بایدبتوانند با رضایت خاطر پزشک مورد نظرشان را انتخاب کنند و به خدمات درمانی کافیو مناسب دسترسی داشته باشند چراکه این موضوع یکی از پایه ای ترین حقوق انسانیاست. همچنین ضرورت حفاظت از رفاه و حفظ کرامت آنها ایجاب می کند که حقانتخاب پزشک و دسترسی به خدمات درمانی را داشته باشند. طبق اصول ۱۲ و ۲۹قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران فراهم کردن خدمات درمانی و بهداشتی وظیفهدولت است و این موضوع که در ق.ا بیان شده است نشان از حیاتی بودن آن دارد. دراصل، حق برخورداری از مراقبت های بهداشتی در مراکز اصلاح و تربیت، موضوعپیچیده ای است که شامل ملاحظات اخلاقی، انصاف، در دسترس بودن و تعهد به حقوقبشر است. برای دولت ها و سیستم های اصلاح و تربیت بسیار مهم است که میاننگرانی های امنیتی و رفتار دلسوزانه با زندانیان، با اذعان به اینکه این امر پیامدهایگسترده تری برای سلامت عمومی و برابری اجتماعی دارد، حد وسطی بیابند.توانمندسازی زندانیان برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد مراقبت های پزشکی خود، نه تنها به دلیل احترام به کرامت آنهاست، بلکه یک استراتژی عملی برای ترویج ادغاممجدد موفق و کاهش تکرار جرم و حفظ امنیت عمومی است.چالش مهم دیگری که درخصوص زندانیان مطرح می شود بحث عدم رضایت آگاهانه و مورد آزمایش قرار گرفتنبرای تحقیقات دارو هاست که غیراخلاقی و غیرقانونی است و ناقض اخلاق پزشکی،حقوق بشر و قوانین بین المللی است. به عبارتی حتی اگر قرار بر انجام پژوهش بر رویزندانیان باشد، باید اولا با رضایت آگاهانه ی آنان و ثانیا با حفظ کرامت آنان صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

انتخاب پزشک ، رضایت آگاهانه ، کرامت ، آسیب پذیری ، دسترسی خدمات بهداشتی