رابطه بین عملکرد خانواده دوخودزنی بانقش واسطه ای تنظیم هیجان در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین عملکرد خانواده با خودزنی با نقش واسطه‎ای تنظیم هیجان در بین دانشجویان دانشگاهها‎ی شهر کرج طراحی گردید. این مطالعه توصیفی و از نوع معادلات ساختاری می‎باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ است که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه‎ای ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه‎های خودجرحی کلونسکی، عملکرد خانواده مک مستر FAD-۱ و پرسشنامه تنظیم هیجان گراتز بود. تجزیه و تحلیل داده‎ها با استفاده از نرم افزارSPSS انجام شد. یافته‎های پژوهش نشان می‎دهد که عملکرد خانواده با خود جرحی رابطه ساختاری مستقیم و معنادار در سطح ۰/۰۱ دارد، می‎توان گفت هر چه عملکرد خانواده ضعیف تر باشد رفتارهای خودجرحی بیشتر می‎باشد. همچنین رابطه تنظیم هیجان –عملکرد خانواده در سطح ۰/۰۵ و رابطه تنظیم هیجان-خودجرحی و خودجرحی-عملکرد خانواده در سطح ۰/۰۱ معنادار می‎باشند. بنابراین می-توان گفت عملکرد خانواده می‎تواند تنظیم هیجان و خودجرحی را پیش بینی کند. این مدل نشان می‎دهد تنظیم هیجان نیز می تواند خودجرحی را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

خودجرحی ، عملکرد خانواده ، تنظیم هیجان ، دانشجویان