پیش بینی تعارضات زناشویی بر اساس توانمندی ایگو و باورهای غیرمنطقی در پاندمی کرونا

هدف پژوهش حاضر پیش بینی تعارضات زناشویی بر اساس توانمندی ایگو و باورهای غیرمنطقی در پاندمی کرونا در سال ۱۴۰۱ بود. طرح پژوهش حاضر به لحاظ نوع هدف، جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ نوع ماهیت داده، جزء پژوهش های کمی و از نظر روش گردآوری توصیفی و به شیوه همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۲۰ شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود که دلیل مراجعه آن ها وجود تعارض زناشویی ذکر شده بود. برای انتخاب نمونه پژوهش حاضر از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. بدین صورت که بر اساس قرعه کشی و به شیوه تصادفی ساده ابتدا مراکز مشاوره منطقه ۲۰ شهر تهران انتخاب و سپس زوجین متعارض مراجعه کننده انتخاب شدند و ملاک تعیین سطح تعارض زناشویی نمره T بالای ۶۴ در نظر گرفته شد. ابزارهای گردآوری داده ها عبارت بودند از پرسشنامه های تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر (۱۳۸۷)، توانمندی ایگو مارکستروم و همکاران (۱۹۹۷) و باورهای غیرمنطقی جونز (۱۹۶۸) بود. داده ها توسط آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد توانمندی ایگو ۲۲/۸ درصد از واریانس تعارضات زناشویی را در زوجین در پاندمی کرونا پیش بینی می کند. باورهای غیرمنطقی ۲۰/۱ درصد از واریانس تعارضات زناشویی را در زوجین در پاندمی کرونا پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

باورهای غیرمنطقی ، تعارضات زناشویی ، توانمندی ایگو ، کرونا