نقش میانجی باورهای فراشناختی در رابطه بین کمال گرایی با اختلالات اضطرابی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی نقش میانجی باورهای فراشناختی در رابطه بین کمال گرایی با اختلالات اضطرابی بین دانشجویان بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه موردمطالعه شامل دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که از میان آن ها یک نمونه آماری ۳۸۰ نفری به روش نمونه گیری چندمرحله ای و به ترتیب طی مراحل: تصادفی طبقه ای، خوشه ای انتخاب شدند. پرسشنامه مقیاس اختلال اضطراب اسپیتزر، باورهای فراشناخت ولز و کارترایت-هاتون و چندبعدی کمال گرایی برای جمع آوری داده های استفاده گردید. در ادامه، تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده به دو روش توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون برای بررسی معناداری روابط بین متغیرهای موردمطالعه، تحلیل رگرسیون برای شناسایی روابط بین متغیرهای تحقیق و تحلیل معادلات ساختاری برای ارزیابی روابط بین متغیر میانجی و متغیرهای مشاهده پذیر و به کمک نرم افزارهای SPSS۲۶ و Amos ۲۳ انجام شد. نتایج نشان دادند که بین کمال گرایی با اختلالات اضطرابی یک رابطه مستقیم (β=۳۵/۰, t=۷/۸۱) و یک رابطه غیرمستقیم و کلی با میانجیگری باورهای فراشناختی (β=۱۸/۰, t=۲/۱۸) و(β=۵۰/۰, t=۱۲/۳۱) وجود دارد. نتایج از مدل فراشناختی اختلالات اضطرابی حمایت کرده و افراد کمال گرا را مستعد این اختلالات دانست و همچنین نقش باورهای فراشناختی را در کمال گرایی پررنگ کرد.

کلیدواژه ها:

باورهای فراشناخت ، کمال گرایی ، اختلالات اضطرابی