نقش مداخلات هیجان محور در کاهش تنش بین نسلی والدین و جوانان

مقدمه: چالش های بین نسلی در دهه ها و -علی الخصوص- سال های اخیر یکی از معضلات رو به رشد در جامعه ایران است. به کار گیری مداخلات هیجان محور، به جای رویکرد های رفتاری و -حتی- شناختی در تعامل با نسل جوان از جمله موضوعات پژوهشی به روز در مجامع علمی بین المللی است. این مقاله در صدد بررسی یافته های به دست آمده در خصوص انواع و تاثیر مداخلات هیجان محور بر بهبود ارتباط بین نسلی است. روش: این مقاله از نوع مروری بوده و به بررسی مداخلات هیجان محور در تعامل بین خانواده ها و فرزندان پرداخته است. یافته ها: پنج دسته مداخله هیجان محور شناسایی شدند که عبارت اند از: برنامه های فرزندپروری مبتنی بر مربی گری هیجان ، خانواده درمانی هیجان محور ، مداخلات فرزندپروری مبتنی بر دلبستگی (از جمله رویکرد ذهنی سازی)، برنامه های فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی و در نهایت مداخلات رفتاری که مولفه های هیجانی را به برنامه خود افزوده اند. هدف این مداخلات همه یا بخشی از این موارد است: بررسی تجارب اولیه خانواده با کودک (دلبستگی/ارتباطات اولیه)، ارتقای آگاهی و تنظیم هیجانی خود والدین، تغییر پاسخ والدین در ارتباط با فرزند جوان یا نوجوان هنگام فوران احساسات و در نهایت ارتقای مهارت های والدین برای کمک به فرزندان برای مدیریت هیجانات و رفتارهای خود. نتیجه گیری: در حالی که تا پیش از این رویکرد غالب در برنامه های فرزندپروری آموزش راهبردهای رفتاری بوده، و رفته رفته شاهد روند رو به گسترش مداخلات شناختی از طریق ترویج گفت و گو بین نسلی بوده ایم، اکنون آنچه بیش از هر چیز نیاز جامعه ایران تلقی می شود نوعی از گفت وگو به نام «گفت وگوی هیجان محور» است که می تواند با تنظیم هیجانات هر دو طرف رابطه، به درک بهتر، اعمال تغییرات سودمند و بهبود روابط بین نسلی منجر گردد.

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار ، فرزندپروری ، مداخلات هیجان محور ، خانواده درمانی هیجان مدار