نقش کارکردهای شخصیت در پیشبینی شدت آشفتگی در دانشجویان

کارگروه اختلالات شخصیت DSM-۵، اختلالات عملکرد شخصیت را به عنوان عنصر اصلی آشفتگی پیشنهاد کرده است. این پژوهش باهدف بررسی رابطه سطح عملکرد شخصیت با شدت آشفتگی افراد انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه تبریز به تعداد ۱۷۵۲۳ نفر در جریان سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند. روش نمونه گیری این پژوهش، نمونه گیری در دسترس بود. روش تعیین حجم نمونه، جدول مورگان بود که از طریق آن ۳۸۱ نفر از دانشجویان انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه سطح عملکرد شخصیت مبتنی بر DSM – ۵ و مقیاس کلی شدت آشفتگی بود. از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه هم زمان برای تحلیل داده ها استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از ۲۵ spss استفاده شد. طبق نتایج بین سطح عملکرد شخصیت با شدت آشفتگی رابطه معنی داری وجود داشت (۰/۰۵>p). از طرفی سهم قابل توجهی از واریانس شدت آشفتگی توسط سطح عملکرد شخصیت تبیین شد. بنابراین می توان نتیجه گرفت سطح عملکرد شخصیت توانایی پیش بینی شدت آشفتگی دانشجویان را دارد.

کلیدواژه ها:

سطح عملکرد شخصیت ، شدت آشفتگی ، دانشجویان