اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر تبعیت از درمان و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران زن مبتلا به دیابت نوع دو

هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر تبعیت از درمان و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران زن مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. ۳۰ نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع دو که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در گروه آزمایش (تحت روان درمانی مثبت نگر) (n=۱۵) و گروه گواه (n=۱۵) گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات مقیاس تبعیت از درمان و سنجش هموگلوبین گلیکوزیله و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر چند متغیری انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که در گروه تحت روان درمانی مثبت نگر ، میانگین نمره تبعیت از درمان به طرز معناداری بالاتر از گروه گواه است. به علاوه، زنان مبتلا به دیابت گروه آزمایش در میانگین نمره هموگلوبین گلیکوزیله در مقایسه با گروه گواه به نحو قابل توجهی کاهش پیدا کردند (۰/۰۰۱>P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانی مثبت نگر می تواند در بهبود تبعیت از درمان و کاهش هموگلوبین گلیکوزیله در زنان مبتلا به دیابت نوع دو موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تبعیت از درمان ، دیابت نوع دو ، روان درمانی مثبت نگر ، هموگلوبین گلیکوزیله