بررسی ساختمان شمس العماره با تاکید بر نورگیری در آن

به همین دلیل نور. عنصری جدایی ناپذ یر از معماری بوده است و هیچگاه نمیتوان ساختمانی ساخت کهبدون استفاده از نور و روشنایی باشد،چرا که در آن صورت هیچ کدام از عناصر زیبایی در یک مکعبتاریک به چشم نمی آید . در معمار ی سنتی ایران، استفاده از پنجره های مشبک طرح دار با شیشه ها یرنگی بسیار رواج داشته. شیشه های رنگی ارسی ها، گلجام ها، نورگیرها و روزنه ها از جمله عناصرمعماری بنا بودند که به هدف نورپردازی مورد نیاز فضای داخلی بنا به کار می رفتند. معماری دوره قاجاریک دوره بسیار خاص در معماری ایران است. شروع تجددخواهی شاهان به دلیل سفرهای زیاد به اروپایکی از مهمترین دلایل این مسئله است. دلیل خاص بودن معماری این دوره همین می تواندباشد،تغییراتی که در معماری ایران رخ داد و عصر مدرن با ساختمان شمس العماره آغاز شد.در معماری بناهای ایرانی طی مطالعه ای بر روی ابنیه تاریخی ایران شده است، مشخص گردید که ششنوع سیستم نورپردازی دیواری و سقفی به همراه بیست و شش نوع نورگیر در معماری ابنیه ایرانی وجودداشته است. که هرکدام از این سیستم های نورپردازی و نورگیرها بسته به شرایطی چون محل استقرار ونوع کاربری فضا، دارای اصول و ضوابط اجرایی خاصی بودند. طریقه استفاده از نور در معماری ایرانیبسیار زیبا ، خلاق و هوشمندانه است و زیبا ترین نقش نور در معماری ایرانی ، با شناخت ماهیتوویژگی نور و تاریکی در تغییر کیفیت فضا و مطرح کردن بعد چهارم در فضا به وجود آمده است.این مسئله در صورتی است که با ید توجه داشته باشیم این اهمیت نور مربوط به گذشته است و زمان یکه نورپردازی به شکل امروزی وجود نداشت و فقط با استفاده از نورگیرها و کنترل کننده های ورود نورانجام می شده است.

کلیدواژه ها:

شمس العماره ، معماری ایرانی ، معماری قاجاری ، نور ، نورگیرها