اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نظم جویی شناختی هیجانی ، امید به زندگی و دلزدگی زناشویی زنان قربانی خشونت شهر اصفهان

هدف از درمان متمرکز بر شفقت کمک به افراد برای بهبود عاطفی و روا نی با تشویق آنها به دلسوز بودن با خود و دیگران است. مطالعه حاضر با هدف اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نظمجویی شناختی هی جانی، امید به زندگی و دلزدگی زناشویی زنان قربانی خشونت شهر اصفهان انجام گردید. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات و برنامه درمانی در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه، با طرح پیش آزمون-پس آزمون برای دو گروه آزمایش و گواه صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان شهر اصفهان بود که قربانی خشونت بودند و در سال ۱۴۰۱.۱۴۰۲ به منظور درمان به کلینیک های روانشناختی شهر اصفهان برای درمان مراجعه کرده بودند. حجم نمونه شامل ۳۰ زن بودند که در دو گروه آزمایش و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجانی گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون (۲۰۰۱)، پرسشنامه امید به زندگی که توسط اسنایدر (۱۹۹۱) و پرسشنامه دلزدگی زناشویی پانیز (۲۰۰۴) بود. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام شد. بر اساس نتایج، درمان متمرکز بر شفقت میتواند امید به زندگی را در زنان خشونت دیده افزایش دهد و دلزدگی زناشویی آنها را کاهش دهد؛ اما نظمجویی شناختی هیجانی در رابطه با درمان متمرکز بر شفقت تغییر چندانی نداشت.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر شفقت ، نظ مجویی شناختی هیجانی ، امید به زندگی ، دلزدگی زناشویی