تعیین رابطه سبک های هویت و خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه سبک های هویت و خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر سنندج بوده است. از میان دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر سنندج تعداد ۲۷۰ نفر به روش تصادفی چند مرحله ای خوشه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شامل مقیاس سازگاری اجتماعی دانش آموزان سین ها و سینگ ( ۱۹۹۳)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و آدامز (۱۹۸۲) و مقیاس سبک های هویت برزونسکی (۱۹۹۲) بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود که نتایج فرضیه ها با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که همبستگی سبک های هویت (سبک هویت اطلاعاتی، هنجاری، سردرگم/اجتنابی و تعهد هویت) و خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان در سطح ۰۰۱ / ۰ > p معنادار می باشند و متغیرهای پیش بین در مجموع قادرند در حدود ۳۷ / ۰ از واریانس سازگاری اجتماعی را تبیین کنند. میتوان نتیجه گرفت که سبک های هویت و خودکارآمدی افراد میتواند میزان سازگاری اجتماعی آنها را به طور معنی داری پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، سازگاری اجتماعی ، سبکهای هویت ، دانش آموزان دختر