اثربخشی رویکرد خودشفا بخشی بر خودکارآمدی والدگری مادران کودکان پیش دبستانی دارای پرخاشگری

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی رویکرد خود شفابخشی بر خودکارآمدی والدگری مادران کودکان پیش دبستانی دارای پرخاشگری انجام شده است؛ روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران کودکان پیش دبستانی دارای پرخاشگری در سال ۱۴۰۲ بودند که از بین آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند؛ ابتدا هر دو گروه مقیاس خودکارآمدی والدگری دومکا و همکاران (۱۹۹۶) را تکمیل کردند و در ادامه فقط مادران گروه آزمایش تحت ۱۴ جلسه درمان رویکرد خودشفا بخشی قرار گرفتند. بعد از اعمال متغیر مستقل در ۱۴ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر گروه آزمایش، هر دو گروه مجددا به وسیله همان پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ نتایج بوسیله نرم افزار spss و روش تحلیل کوواریانس مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تبیین فرضیه های پژوهش نشان داد آموزش خودشفا بخشی بر خودکارآمدی والدگری (Beta=۰.۲۸) مادران کودکان پیش دبستانی دارای پرخاشگری تاثیر دارد (P<۰/۰۵). رویکرد خود شفابخشی، راهبردهای کارآمد و سودمندی را برای بهبود خودکارآمدی والدگری مادران کودکان پیش دبستانی دارای پرخاشگری در اختیار والدین و مراکز روان درمانی کودکان قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

رویکرد خود شفابخشی ، خودکارآمدی والدگری