اثربخشی آموزش بهزیستی روانشناختی بر سلامت روان دانشآموزان دوره متوسطه اول

دوران تحصیل، موقعیتهای فشارزایی را در بردارد که این عوامل می توانند باعث پایین آمدن سطح سلامت روان دانش آموزا ن شوند. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش بهزیستی روا نشناختی بر سلامت روان دانش آموزان بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه گواه و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش را، کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهر یزد در سال ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ تشکیل دادند که درمجموع تعداد ۳۰ دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری خوش های چندمرحله ای که بالاترین نمره را در اختلالات و کاهش سلامت روان داشتند، به عنوان نمونه انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری (گواه و آزمایش) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه آموزش بهزیستی روا نشناختی قرار گرفت؛ درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. برای اندازهگیری متغیر، در هر دو گروه پرسشنامه ی سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹) اجرا شد و داده های به دست آمده از اجرای پیش آزمون و پس آزمون، با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش بهزیستی روا نشناختی بر سلامت روان دانش آموزان اثر دارد (۰۰۱ / ۰ > P)؛ بنابراین آموزش بهزیستی روا نشناختی برای افزایش سلامت روان دانش آموزان می تواند در مراکز آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، دانش آموزان ، سلامت روان