بررسی تاثیر گروه درمانی به روش تحلیل رفتارمتقابل (TA) بر رضایت از زندگی و امید به زندگی زنان

اگر افراد با یکدیگر روابط سالم، صمیمانه و صادقانه داشته باشند و آن را جایگزین روابط مخرب منفی و تحقیر آمیز نمایند قادر خواهند بود که از فشارهای روانی خود و دیگران بکاهند و از زندگی لذت بیشتری ببرند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی به روش تحلیل رفتارمتقابل (TA) بر رضایت از زندگی و امید به زندگی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۶ شهرستان اصفهان در سال ۱۴۰۲ انجام گرفت.روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی منطقه ۶ شهرستان اصفهان بودند که از بین آنها به شیوه نمونه گیری دردسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند؛ ابتدا پرسشنامه های پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵) و امیدواری اشنایدر (۱۹۹۱) بر روی هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد سپس گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه درمان گروهی مبتنی بر تحلیل روابط متقابل به مدت هر جلسه ۶۰ دقیقه قرار گرفتند. مجددا پس ازمون بر روی دو گروه ازمایش و کنترل اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۶ و در نظر گرفتن سطح اطمینان ۹۵ % تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد گروه درمانی به روش تحلیل رفتارمتقابل (TA) بر رضایت از زندگی و امید به زندگی زنان موثر بودهاست. با توجه به نتیجه پژوهش حاضر پیشنهاد می شود روش تحلیل روابط متقابل را به عنوان ابزاری حمایتی و موثر جهت افزایش امید به زندگی و رضایت از زندگی افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره استفاده شود.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی به روش تحلیل رفتارمتقابل (TA) ، رضا یت از زندگی ، امید به زندگی