پیش بینی افکار خودکشی براساس تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر پیشبینی افکار خودکشی بر اساس تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع ارشد دانشگاه های خوراسگان و خمینی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۱ که تعداد کل آنها برابر ۱۲۰۹ نفر تشکیل دادند. نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) ۲۹۱ نفر از دانشجویان، که به صورت نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند می باشد. ابزارگرد آوری دادها پرسشنامه افکار خودکشی بک، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر بود. در این تحقیق، داده ها بعد از گرد آوری و کد گذاری با استفاده از نرم افزار SSPS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است. جهت توصیف داده ها و ترسیم تصویری کلی از ویژگی های جمعیتی و اجتماعی _ اقتصادی پاسخگویان و توصیف متغیرهای وابسته و مستقل تحقیق، از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین) استفاده شده است. سپس با استفاده از آمار استنباطی و تحلیلی نظیر ضرایب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون سعی گردید تا فرضیه های تحقیق مورد آزمون قرار گیرد. یافته های پژوهش نشان داد که افکار خودکشی بر اساس تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان قابل پیش بینی است (P < ۰ / ۰۵).

کلیدواژه ها:

افکار خودکشی ، تحمل پریشانی ، انعطاف پذیری شناختی