چکیده مقاله پیش بینی علائم شخصیت مرزی براساس ناگویی خلقی با میانجیگری آگاهی فراشناخت
پژوهش در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آمار ی
پژوهش حاضر شامل کلیه
جوانان (بازه ی سنی ۱۸ الی ۳۹ سال) در شهر اصفهان در پاییز ۱۴۰۲ بود.
روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت در درسترس انجام شد و حجم نمونه طبق نظر کلا ین
۲۸۰ نفر در نظر گرفته شد. پس از جمع آوری داده ها، افراد نمونه به علت ناقص بودن پرسشنامه ها و
برآورده کردن معیارهای خروج به ۲۶۲ نفر کاهش یافت. پس از بررسی مبانی نظری به روش کتابخانه ای،
پژوهشگر ابزارهای پژوهش که شامل آزمون
ناگویی خلقی تورنتو (۱۹۹۴) (TAS-۲۰) پرسشنامه ارزیابی
شخصیت مرزی (۱۹۸۴) (STB) و فرم کوتاه پرسشنامه فراشناخت ولز (۱۹۹۷) (MCQ- ۳۰) اس ت در
اختیار شرکت کنندگان در پژوهش قرار داد. پس از تکمیل پرسشنامه ها، ابتدا داده های مورد نیاز از
پرسشنامه ها استخراج گردید و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده های حاصل از اجرای
پرسشنامه ها در دو روش توصیفی و استنباطی انجام شد. آمار توصیفی در این پژوهش شامل فراوانی،
درصد، میانگین و انحراف استاندارد توسط نرم افزار spss و آمار استنباطی شامل همبستگی پیرسون و
مدل معادلات ساختاری توسط نرم افزار Amos برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود
که متغیر
ناگویی خلقی اثر مستقیم و معناداری بر
علائم شخصیت مرزی نداشته اما دارای اثر غیر
مستقیم و معناداری بر علائم شخصیت مر زی با میانجیگری
آگاهی فراشناخت می باشد . یافته های
پژوهش حاضر اهمیت
آگاهی فراشناخت و توجه ویژه به فرآیندهای فراشناختی را در بروز علائم شخصیت
مرزی نشان میدهد.