پیش بینی علائم شخصیت مرزی براساس ناگویی خلقی با میانجیگری آگاهی فراشناخت

پژوهش در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آمار ی پژوهش حاضر شامل کلیه جوانان (بازه ی سنی ۱۸ الی ۳۹ سال) در شهر اصفهان در پاییز ۱۴۰۲ بود. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت در درسترس انجام شد و حجم نمونه طبق نظر کلا ین ۲۸۰ نفر در نظر گرفته شد. پس از جمع آوری داده ها، افراد نمونه به علت ناقص بودن پرسشنامه ها و برآورده کردن معیارهای خروج به ۲۶۲ نفر کاهش یافت. پس از بررسی مبانی نظری به روش کتابخانه ای، پژوهشگر ابزارهای پژوهش که شامل آزمون ناگویی خلقی تورنتو (۱۹۹۴) (TAS-۲۰) پرسشنامه ارزیابی شخصیت مرزی (۱۹۸۴) (STB) و فرم کوتاه پرسشنامه فراشناخت ولز (۱۹۹۷) (MCQ- ۳۰) اس ت در اختیار شرکت کنندگان در پژوهش قرار داد. پس از تکمیل پرسشنامه ها، ابتدا داده های مورد نیاز از پرسشنامه ها استخراج گردید و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده های حاصل از اجرای پرسشنامه ها در دو روش توصیفی و استنباطی انجام شد. آمار توصیفی در این پژوهش شامل فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد توسط نرم افزار spss و آمار استنباطی شامل همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری توسط نرم افزار Amos برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که متغیر ناگویی خلقی اثر مستقیم و معناداری بر علائم شخصیت مرزی نداشته اما دارای اثر غیر مستقیم و معناداری بر علائم شخصیت مر زی با میانجیگری آگاهی فراشناخت می باشد . یافته های پژوهش حاضر اهمیت آگاهی فراشناخت و توجه ویژه به فرآیندهای فراشناختی را در بروز علائم شخصیت مرزی نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

علائم شخصیت مرزی ، ناگویی خلقی ، آگاهی فراشناخت ، جوانان