اثر تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا بر آستانه تحمل درد موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: بروز درد یکی از نشانه های رایج در بیماری پارکینسون است. اثر تمرینات شنا بر میزان درد و مکانیسم های وابسته به آن در این بیماران به درستی مشخص نیست. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرین تناوبی شنا با شدت بالا بر آستانه تحمل درد در موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، ۲۱ سرموش نر صحرایی نژاد ویستار ۸ -۱۰ هفته ای با میانگین وزن ۲/۱۰ ± ۲۰۰ گرم به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل بیمار و تمرین شنا قرار گرفتند. القاء بیماری به واسطه تزریق ۱ میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن رزرپین و طی ۵ روز صورت گرفت. گروه تمرین به مدت شش هفته ۲۰ نوبت ۳۰ ثانیه ای شنا با ۳۰ ثانیه استراحت بین هر نوبت انجام دادند. نتایج با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰>P و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: نتایج نشان داد بیان ژن هیپوکامپی MOR در گروه کنترل بیمار از تمام گروه ها به طور معنی داری پایین تر (۰۰۳/۰=P) و آستانه تحمل درد نیز در این گروه نسبت به دیگر گروه ها به طور معنی داری پایین تر بود (۰۰۱/۰=P). از لحاظ بیان ژن MOR (۱۶/۰=P) و آستانه تحمل درد (۴۹/۰=P) بین گروه کنترل سالم و گروه تمرین تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده اجرای تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا برای کاهش عارضه درد و بهبود آستانه تحمل آن در بیماران مبتلا به پارکینسون توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

کلید واژه ها: تمرین شنا ، بیماری پارکینسون ، آستانه تحمل درد ، MOR