بررسی شرط تثبیت در قراردادهای نفتی بین المللی

شرط ثبات، تعهد ویژه ای است که براساس آن کشور خارجی نمیتواند مفاد قرارداد را با وضع قانون یا هر وسیله دیگری، بدون رضایت طرف دیگر تغییر دهد با در نظر گرفتن ماهیت حساس اکتشاف و استخراج میادین نفتی چنین شروطی نه تنها تامین کننده بخشی از منافع سرمایه گذار خارجی است بلکه در برخی موارد همانند شروط مذاکره مجدد و انطباق) در جهت منافع دولت میزبان نیز هستند. شروط ثبات انواع مختلفی داشته که شرط ثبات مستقیم، نامحسوس، اقتصادی و مذاکره مجدد از جمله آنهاست. و در بسیاری از آرای دادگاهها و داوران مورد حکم قرار گرفته اند اما همواره کشورهای پیشرفته با تکیه به تئوری الزام قراردادی و کشورهای در حال توسعه با توسل به دکترین اصل اولیه حاکمیت دولت بر منابع طبیعی آن را مورد نقد بسیار قرار داده اند. در هر حال پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به ارزیابی شرط ثبات در قراردادهای نفتی می پردازد که هدف اصلی و سعی وافر طرفین هر توافقی عدم تغییر و تثبیت مفاد قراردادشان می باشد. بخصوص در قراردادهای نفتی به دلیل وجود دولت با اقتدارات فراوان در یک طرف قرارداد این اهمیت دو چندان خواهد بود.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: شرط ثبات قرارداد بین المللی دولت ، میزبان لزوم وفای به عهد ، حسن نیت.