تاثیر نوع سیستم راهگاهی بر استعداد به پارگی گرم آلیاژ A206

پارگی گرم یکی از عیوب رایج در آلیاژ های ریختگی با دامنه انجماد بالاست که با وجود تحقیقات گسترده هنوز به عنوان یک مشکل اساسی در کارگاه های ریخته گری باقی مانده است. تحقیقات نشان داده است که حضور آخال ها و ناخالصی های غیر فلزی مانند اکسیدهای دو لایه در مذاب احتمال وقوع پارگی گرم را افزایش می دهد. در این مطالعه تاثیر نوع سیستم راهگاهی بر استعداد به پارگی گرم آلیاژ A206 با استفاده از روش ICTC توسعه یافته در تحقیق قبلی، بررسی شد. بدین منظور سه نوع سیستم راهگاهی شامل سیستم های راهگاهی فشاری، غیر فشاری و فشار طبیعی با قسمت اضافه راهگاه کنترل موج مورد استفاده قرار گرفتند. بیشترین استعداد به پارگی گرم در هنگام استفاده از سیستم راهگاهی فشاری و کمترین استعداد با استفاده از سیستم راهگاهی فشار طبیعی با اضافه راهگاه کنترل موج مشاهده شد. این رفتار به میزان تلاطم مذاب در هنگام حرکت در سیستم راهگاهی و ورود به قالب مرتبط دانسته شد که بر میزان تشکیل عیوب داخلی به خصوص اکسیدهای دو لایه تاثیر می گذارد. همچنین حداکثر نیروی قابل تحمل به وسیله ی قطعه در حین انقباض و بیشترین شیب منحنی نیرو- زمان، برای سیستم راهگاهی فشار طبیعی با قسمت اضافه راهگاه کنترل موج مشاهده گردید که بسیار بزرگتر از دو نوع دیگر سیستم راهگاهی بود. این مسئله مویدی بر کمترین شدت پارگی مشاهده شده برای این سیستم راهگاهی است.

کلیدواژه ها:

پارگی گرم ، طراحی سیستم ، راهگاهی ، قطعه T شکل ، اکسیدهای دو لایه ، نیروی انقباضی