پیش بینی روند تغییرات پوشش اراضی منطقه سیستان در سناریوهای مختلف آبگیری تالاب با استفاده از روش مارکوف - سلول های خودکار

تالاب بین المللی هامون شامل تالاب های سه گانه هامون هیرمند، صابری و پوزک و به صورت مشترک بین کشورهای ایران و افغانستان هستند. از سال ۱۳۷۸ و با دخالت های انسانی مانند سد سازی و توسعه کشاورزی، دوره طولانی مدت خشکسالی در این منطقه شروع شده است. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی وضعیت تالاب هامون در سناریوهای همراه و بدون دخالت انسان در آبگیری تالاب با استفاده از مدل مارکوف - سلول های خودکار، برای سال ۱۳۹۸ و چهل سال آینده است. برای این منظور نقشه پوشش اراضی منطقه با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنجنده TM برای سال ۱۳۶۶ به عنوان سال نرمال و سال ۱۳۷۰ به عنوان ترسالی و سنجنده OLI برای سال ۱۳۹۸ به عنوان یک سال خشک و با اثر دخالت های انسان تهیه شد. سپس برای پیش بینی وضعیت سال ۱۳۹۸ بر اساس لایه های سال ۱۳۶۶ و ۱۳۷۰، در چهار سناریو مدل های پیش بینی تغییرات در مدت چهل سال در حالت های نرمال، ترسالی و خشکسالی تهیه شد. بر اساس نتایج به دست آمده، در صورت ادامه روند طبیعی آبگیری تالاب، در سال ۱۳۹۸، حدود ۳۶۲۷۳۵ هکتار از اراضی تالاب در زیر آب قرار داشت، درحالی که بر اساس نقشه پوشش اراضی در سال ۱۳۹۸، کمتر از ۵۰۰۰۰ هکتار از اراضی تالاب هامون، دارای آب بوده اند. با ادامه روند کنونی و اثر دخالت های انسان، ۱۱۲۳۰ هکتار از منطقه دارای آب بوده و این مقدار با مدل سال ۱۳۹۸ و در صورت ادامه روند طبیعی تالاب برابر با ۳۷۳۳۱۱ هکتار شد. نتایج تحقیق نشان دهنده وضعیت کاملا متفاوت تالاب هامون در صورت عدم دخالت انسان در آبگیری این تالاب در سال ۱۳۹۸ و مدل چهل سال آینده است.

کلیدواژه ها:

Hamoun wetland ، Hirmand river ، Human intervention ، Drought ، تالاب هامون ، رودخانه هیرمند ، دخالت انسان ، خشکسالی