ارزیابی تغییرات خشکسالی ایران با شاخص خودتنظیم پالمر

خشکسالی یکی از پدیده های حدی آب و هوایی است که در بیشتر نقاط جهان اتفاق می افتد ولی نمود آن در مناطق خشک و نیمه خشک بیشتر است و همچنین در یک بازه زمانی طولانی و به صورت متناوب جوامع بشری را از طریق اثرات منفی بر روی منابع آب و کشاورزی و به دنبال آن اقتصاد را دچار مشکل میسازد. یکی از روش های بررسی وضعیت خشکسالی کشور ایران استفاده از شاخص های خودواسنجی شدت خشکسالی پالمر می باشد که طی دوره زمانی ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۸ ا و از داده های تفکیک مکانی o۵/*o۵/۰ واحد تحقیقات آب و هوایی دانشگاه آنگلیای شرقی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد شهرهای بجنورد، مانه و سملقان، گرگان، شاهرود، تهران، قزوین، اراک، همدان، کاشان، بندرلنگه، فسا، بندرعباس، و غرب خرم آباد دچار خشکسالی های شدید تا متوسط هستند؛ که این خشکسالی ها در فصل بهار با۲۲/۰۶ درصد و در تابستان با ۲۰/۱۲ درصد ایران را فرا گرفته است. به طور کلی نتایج حاکی از آن است که روند خشکسالی های شدید تا متوسط از عرض های جغرافیایی پایین تا ۳۳/۷۵ درجه عرض جغرافیایی رخ داده است.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، روند تغییرات ، شاخص خودتنظیم پالمر ، ایران