نقش متغیرهای پذیرشی در موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد

هدف مطالعه حاضر، بررسی نقش متغیرهای پذیرشی در موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره­ کارشناسی و کارشناسی ارشد و تدوین آنها در قالب مدل پیش­بینی بوده و طرح مطالعه از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل، کلیه پذیرفته شدگان در دوره­های کارشناسی و کارشناسی ارشد مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه علم و صنعت ایران بود که تا پایان نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱حداقل، یک نیمسال، نمرات ثبت شده داشته­اند. معدل کل واحدهای اخذ شده در مقطع تحصیلی فعلی به عنوان متغیر وابسته، در نظر گرفته شد. تحلیل داده­ها با مدل رگرسیون خطی و به شیوه گام به گام به اجرا درآمد. نتایج تحلیل­ها حاکی از آن است که شاخص­های پذیرشی به­تنهائی از توان نسبتا پائینی برای پیش­بینی موفقیت تحصیلی در دوره­های آموزش الکترونیکی برخوردارند. لذا نمی­توان سیاست­گذاری­های آموزشی در این دوره­ها را صرفا برمبنای مولفه­های پذیرشی بنا نهاد. با اینحال، در صورتیکه اطلاعات در اختیار یا قابل حصول مدیریت دانشگاه، محدود به اطلاعات پذیرشی باشد، می­توان گفت: در مقطع کارشناسی، بومی بودن، معدل دیپلم و پذیرش از طریق آزمون اختصاصی و در مقطع ارشد، رشته تحصیلی مقطع کارشناسی(مهندسی)، پذیرش از طریق آزمون اختصاصی(با وزن منفی)، معدل کل مقطع کارشناسی، نوع دانشگاه محل تحصیل مقطع کارشناسی(دولتی) و رشته تحصیلی مقطع کارشناسی(علوم پایه)، به ترتیب، به عنوان موثرترین  پیش­بینی­کننده­های موفقیت تحصیلی، قابل معرفی­اند. درمجموع فرض بر این است که نتایج این مطالعه   می­تواند برای دانشگاه مورد مطالعه و سایر دانشگاه­های مشابه در امر برنامه­ریزی آموزشی برای توسعه دوره­های آموزش الکترونیکی مورد بهره­برداری قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آموزشی ، متغیرهای پذیرشی ، مدل پیش بینی