ریزازدیادی گیاه دارویی گلدر (Otestegia persica) در شرایط درون شیشه ای

پیشرفت های اخیر در خصوص بیوتکنولوژی گیاهی پنجره جدیدی را به منظور جمع آوری ، تکثیر، حفظ و نگهداری منابع ژنتیکی برای کوتاه و دراز مدت از طریق کشت بافت گیاهی فراهم کرده است . گلدر گیاهی دارویی ، و یکی از مهم ترین رویشگاههای آن جنوب کشور ایران بالاخص استان کرمان می باشد. هدف از پژوهش حاضر استقرار و پرآوری گیاه دارویی گلدر در محیط کشت بافت گیاه می باشد. ابتدا بذرها استریل و جهت تولید گیاهان استریل بر روی محیط کشت MS قرار داده شدند، پس از تولید گیاچه های استریل گیاهان به محیط کشت پرآوری منتقل شدند. در پژوهش حاضر غلظت های مختلف هورمون بنزیل آمینو پورین (BAP) بر پرآوری گیاه دارویی آزمایش شد. برای این منظور سه غلظت مختلف هورمون ) BAP ۰، ۵/۰ و ۱ میلی گرم برلیتر) بر روی محیط کشت موارشیگ و اسکوگ (MS) مورد بررسی قرار گرفت . پس از اندازه گیری برخی از شاخص های مرتبط با پرآوری نتایج نشان داد که بیشترین طول ساقه (۴۶/۳ سانتی متر)، تعداد شاخه (۳/۲) و تعداد گره (۲/۶ عدد) در استفاده از غلظت یکی میلی گرم بر لیتر از هورمون BAP بدست آمد، اما برای شاخص تعداد برگ بیشترین تعداد برگ (۳/۱۵ عدد) در غلظت نیم میلیگرم بر لیتر از هورمون BAP ثبت شد

کلیدواژه ها:

تنظیم کننده های رشدی ، کشت درون شیشه ای ، گلدر ، منابع ژنتیکی