صفات مورفولوژیک مرتبط با عملکرد دانه در کاشت پاییزه و بهاره گلرنگ تحت تاثیر رژیم های مختلف آبیاری

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 112

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MPEC02_129

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1403

چکیده مقاله:

گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، امروزه بیشتر به منظور تولید دانه برای استخراج روغن کشت می شود. همچنین به خاطر کاربردهای دارویی آن کشت می گردد. دانه گلرنگ دارای ۲۵ تا ۴۵ درصد روغن است . کیفیت روغن این گیاه در بین گیاهان روغنی به دلیل داشتن ۷۳ تا ۸۵ درصد لینولئیک اسید است . با توجه به بالا بودن میزان تبخیر در ایران، میانگین سالانه نزولات جوی کمتر از ۲۵۰ میلی متر در سال است که نه تنها به لحاظ مکانی ، بلکه از لحاظ زمانی نیز پراکنش مناسب با الگوی مصرف آب ندارد (بهدانی و موسوی فر،۱۳۸۹). از این رو توجه به روش های موثر در کاهش خطر احتمالی و ایجاد پایداری عملکرد محصولات دیم اهمیت دارد. در کشت دیم ، انجام آبیاری تکمیلی برای کاهش اثرات تنش کم آبی بر روی عملکرد دانه و روغن ضروری می باشد (فرجی و اسلامی ، ۱۳۹۱). با این حال، نیاز است آبیاری تکمیلی به نوعی برنامه ریزی شود که آب در زمان حداکثر نیاز، در اختیار گیاه قرار بگیرد (قمرنیا، ۱۳۹۱ ). در گیاهانی نظیر گلرنگ که دانه تولید می کنند، مرحله بحرانی برای اعمال آبیاری تکمیلی ، مرحله رشد زایشی معرفی شده است . در همین راستا، یک آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه انجام شد. کشت گلرنگ (رقم سینا) به دو صورت پاییزه و بهاره به عنوان کرت اصلی در نظر گرفته شد. تیمار آبیاری به عنوان کرتهای فرعی شامل ، بدون آبیاری (دیم )، آبیاری تکمیلی با یک نوبت ، کم آبیاری با دو نوبت آبیاری و آبیاری کامل با سه نوبت در ۳ تکرار اعمال شد. بعد از آماده سازی زمین بذور به فواصل ۵ سانتی متر در ردیف هایی به فاصله ۳۰ سانتی متر و در عمق ۵ سانتی متری خاک کشت شدند. تیمارهای آبیاری با توجه به مرحله رشدی گیاه اعمال شدند به طوری که آبیاری تکمیلی در مرحله گل دهی ، کم - آبیاری در مراحل ساقه دهی و گل دهی ، و تیمار آبیاری در سه نوبت در مراحل ساقه دهی ، ظهور غنچه ها و گل دهی صورت گرفت . بیشترین اطلاعات برداشت شده در کشت پاییزه به ترتیب ارتفاع بوته (۲/۷۵ سانتی متر)، قطر ساقه (۴/۶ میلی متر)، تعداد شاخه جانبی در بوته (۷)، تعداد کایپتول در بوته (۲۵)، قطر کاپیتول (۷۱/۱ سانتی متر)، وزن ساقه (۳ /۴۲۳۸ کیلوگرم در هکتار)، وزن گلبرگ (۸۸/۳۶۱ کیلوگرم در هکتار)، وزن برگ (۷/۱۲۵۵)، وزن کاپیتول (۶۹۵۶ کیلوگرم در هکتار)، میزان بیوماس (۱۲۶۶۹ کیلوگرم در هکتار) و وزن دانه (۵/۲۰۰۱ کیلوگرم در هکتار) مربوط به کشت پاییزه بود.

نویسندگان

امین دادرس

دانش آموخته دکترای زراعت (فیزیولوژی گیاهان زراعی )، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه ارومیه

علیرضا پیرزاد

استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه ارومیه

سعیده رحیم زاده

محقق پسادکتری دکتری ، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه تبریز