اثرات محافظتی سلنیوم از آسیب های بافت کلیوی ناشی از لیپوپلی ساکارید در موش های صحرایی

مقدمه و هدف: صدمات سپتیک کلیوی یکی از شایع ترین عوارض در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (CKD) محسوب می شود. مطالعات مختلف نشان می دهد استرس اکسیداتیو و التهاب نقش مهمی در بیماری های کلیوی ایفا می کنند از این رو هدف از این مطالعه بررسی نقش بازدارنده ی سلنیوم (Sel) در اثرات مخرب ناشی از لیپو پلی ساکارید (LPS) در موشهای صحرایی می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه موشهای صحرایی نژاد Wistar به چهار گروه شامل ۱- کنترل،۲- LPS (۱ میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی ، به مدت ۱۴ روز)، ۳- LPS-Sel ۱ (۱/۰ میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی ، برای ۱۴ روز)، و ۴- LPS-Sel ۲ (۲/۰ میلی گرم/ کیلوگرم). کیلوگرم، داخل صفاقی ، به مدت ۱۴ روز) تقسیم شدند.نتایج : درمان با سلنیوم به طور قابل توجهی آسیب های استرس اکسیداتیو ناشی از LPS در بافت کلیه را کاهش داد. سلنیوم همچنین شاخص های آنتی اکسیدانی مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و تیول تام را بهبود و سطح مالون دی آلدئید و اینترلوکین ۶ را در کلیه کاهش داد. علاوه بر این ، مصرف سلنیوم به طور قابل توجهی از افزایش شاخص های بیوشیمیایی عملکرد کلیه در سرم مانند نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین جلوگیری کرد.نتیجه گیری : اثرات محافظتی Sel در سمیت کلیوی ناشی از LPS در موش های صحرایی را می توان به توانایی سلنیوم در کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب در بافت های کلیوی نسبت داد. با این حال، مطالعات بیشتری برای بررسی مکانیسم های دقیق اثر Sel بر پیامد های کلیوی LPS در انسان نیز ضروری بنظر میرسد.

کلیدواژه ها:

التهاب ، کلیه ، لیپو پلی ساکارید ، استرس اکسیداتیو ، سلنیوم