بررسی رابطه استرس شغلی با قصد ترک شغل : نقش میانجی بی عدالتی سازمانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استرس شغلی و قصد ترک شغل با نقش میانجی بی عدالتی سازمانی در میان کارکنان شرکت بهرهبرداری قطار شهری مشهد انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه کارکنان شرکت بهرهبرداری قطارشهری مشهد به تعداد ۱۵۰۰ نفر تشکیل دادند که با توجه به فرمول کوکران ۳۰۶ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه استرس شغلی (دیویس و همکاران، ۱۹۸۸ )، قصد ترک شغل (کیم و همکاران، ۲۰۰۸) بی عدالتی سازمانی (کیم و لونگ ، ۲۰۰۹) می باشد که روایی آن به روش روایی صوری به تایید اساتید و کارشناسان مربوطه رسیده و پایایی آن نیز بر اساس آلفای کرونباخ تایید شده است . دادههای گردآوری شده بر اساس تحلیل مسیر معادلات ساختاری در نرمافزار اسمارت پی ال سی نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که بین استرس شغلی و تمایل به ترک شغل رابطه معناداری وجود دارد، از سویی نتایج نشان داد بی عدالتی سازمانی رابطه بین استرس شغلی و ترک شغل را میانجی گری می نماید.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، قصد ترک شغل ، بی عدالتی سازمانی