بررسی رویکردهای طراحی لرزه ای ساختمان های بلند مرتبه دارای سازه های انتقالی

طراحی لرزه ای، مرحله ای حیاتی در تحلیل سازه ای یک ساختمان به شمار می رود، معطوف به اینکه، کلیه اعضاء حتی پس از وقوعزلزله نیز به عملکرد خود ادامه دهند. در بسیاری از ساختمان های بلندمرتبه، الزامات طراحی ممکن است منجر به یک پیکربندی متغیربرای اعضاء ساختاری عمو دی بین طبقات شو ند. بر ای انطباق با ناپیوست گی این اعضا ء عمو دی، یک "طبقه انتقالی" که بارهای عمودی وجانبی را بین طبقات بالایی و پایین ی منتقل می کند، طراحی می شود. این طبقه انتقالی بارهای عمو د ی و جانبی را از ستون ها یادیوارهای برشی بالایی خود به یک س یستم ساختاری متفاوت در پایین منتقل می کند. به این ترتیب، طبقه انتقالی به عنوان یک سیستمکف یا طبقه ای شناخته می شود که اعضا ء مقاوم در برابر بارهای عمو دی و جانبی را پشتیبانی می کند و اعمال کرنش آنها را به یکسیستم ساختا ری زیرین متفاوت منتقل می کند. سیستم انتقالی ممکن است به شکل تیره ای انتقالی یا دال یا... باشد. با این تفاسیر،ایرادی که متوجه طبقه انتقالی است ، تغییر ناگهانی سختی جانبی ساختمان در سطح آن است: سازه در برابر زلزله های متوسط تا شدیدمستعد تشکیل مکانیزم طبقه نرم میشود. این ساختمان ها عموما برای زلزله های معمول رفتار ارتجاعی نرما ل از خود نشان می دهند، امابر ای زلزله های نادر، در مجاورت طبقات انتقالی دچار ترک های گسترده می شوند. این مقاله، یک بررسی مجدد در مورد رویکردهایطراحی لرزه ای با تکیه بر پژوهش هایی است که با رفتار لرزه ای ساختمان های بلندمرتبه با طبقات انتقالی سروکار داشته اند.

کلیدواژه ها:

طراحی لرزه ای ، طبقه انتقالی ، سازه های بلند ، رفتار لرزه ا ی