بررسی تطابق ابزارهای نماهای کلاسیک بناهای مسکونی دو دهه ی اخیر با معماری کلاسیک (نمونه موردی: شهر ساری)

از اواخر دوران قاجار که نمونه های معماری کلاسیک در ساختمان های ایران جلوه گر شدند، تقارن و تناسبات فضایی در آن ها وجود داشته اند اما اکنون شاهد نوعی بی نظمی و از هم گسیختگی فرم ها و تناسبات و استفاده نابجا و تندیس گونه از بعضی از فرم ها می باشیم که نتیجه این امر نا بهنجاری، ناهماهنگی و تاثیرمنفی در روحیات شهروندان می باشد. در این پژوهش سعی شده در ابتدا به ویژگی های این نماها که به نما رومی هم معروفند پرداخته شود، سپس با بررسی نمونه های نما کلاسیک در کشورهای مختلف به روش توصیفی - تحلیلی روی نمونه هایی از نماهای کلاسیک شهر ساری پرداخته شده است. در نهایت با بررسی دقیق پارامترهای اصلی معماری نما کلاسیک مشخص شد که در نمونه های مورد بررسی استفاده از فرم های کلاسیک کاملا ظاهری، فاقد اصالت و بدون در نظرگرفتن اصول آن از لحاظ تناسبات، شکل، فرم و معنا در غرب و معماری بومی ایران بوده است و باید سعی شود از المان های کلاسیک عینا کپی نشود و با راه حل های اقتصادی، با سلیقه معماران، سازندگان و کاربران به جای مقابله و مبارزه با این نماها، علاوه بر استفاده درست و اصولی از المان های آن، در جهت تکامل و همسو کردن این نماها با فرهنگ ایرانی از جهت فرم و محتوا پیش رفت.

کلیدواژه ها:

نما کلاسیک ، معماری ، اصول ، تناسبات