شناسایی و تحلیل عوامل اصلی بازگشت سرمایه در آموزش و بهسازی منابع انسانی (مورد مطالعه: وزارت نفت)

هدف پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل عوامل اصلی بازگشت سرمایه در آموزش و بهسازی منابع انسانی در ساختار سازمانی وزارت نفت است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری داده ها توصیفی –پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارکنان شرکت نفت تهران به تعداد ۵۰۰ نفر بودند که برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده و ۲۶۲ نفر از مدیران و کارکنان با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای بود که بر اساس مصاحبه با صاحبنظران مرتبط و بررسی مبانی نظری تدوین شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روش قضاوتی (دلفی) تامین گردید و ضریب پایایی، با استفاده از فرمول آلفای کرانباخ ۰. ۹ برآورد شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS. v۲۲ برای تحلیل های توصیفی و استنباطی استفاده شد یافته های مطالعه نشان داد که مهم ترین عوامل بازگشت سرمایه در آموزش و بهسازی منابع انسانی را می توان در پنج عامل خلاصه کرد که به ترتیب اولیت شامل «الگوی یادگیری» با سهم تاثیر ۳۸. ۳۰ درصد، «سازماندهی سرمایه» با سهم تاثیر ۴. ۷۷ درصد، «محیط سازمانی کارکنان»، با سهم تاثیر ۴. ۵۸ درصد، «الگوی سرمایه گذاری» با سهم تاثیر ۴. ۲۸ درصد و در نهایت عامل «طرح سرمایه گذاری» با سهم تاثیر ۴. ۲۳ درصد هستند. در مجموع پنج عامل مورد نظر ۵۶ درصد از کل تغییرات مربوط به شاخص های ارزیابی بازگشت سرمایه توسط این مطالعه را تبیین می کنند. توجه به این عوامل می تواند امکان بازگشت سرمایه در وزارت نفت را از طریق آموزش و بهسازی منابع انسانی فراهم کند که یکی از مهمترین مزیت های رقابتی برای هر سازمانی می باشد.

کلیدواژه ها:

بازگشت سرمایه ، آموزش ، بهسازی منابع انسانی ، وزارت نفت.