رویت پذیری سیستم های ساختاری با رویکرد بهبود استحکام؛ کیس نمونه : سیستم قدرت ۶ باس

درک سیستم های دینامیک پیچیده مانند سیستم های سایبر-فیزیکی نیازمند مشاهده وضعیت داخلی آنها از طریق اندازه گیری برآورد آنها است . با این حال، رویت پذیری شبکه های بزرگ به دلیل چالش های جانمائی حسگرها همواره یک چالش پیش روی پژوهشگران بوده است . رویکرد پیشنهادی در پژوهش پیش رو این چالش را با استفاده از نظریه گراف و با فرض داشتن تنها دانش ساختاری سیستم ، جهت تعیین حداقل تعداد حسگرهای مورد نیاز برای نظارت بر آن، مورد بررسی قرار می دهد. تمرکز بر روی سیستم های ساختاری خطی در فضای حالت خواهد بود، که می توان آنها را با استفاده از گرافهای جهت دار بیان کرد. هدف این پژوهش یافتن اجزای قویا همبند با استفاده از رویکرد تارجان در یک شبکه سایبر-فیزیکی است ، که اجزای ریشه را معرفی کرده و حداقل تعداد حسگرهای مورد نیاز برای رویت پذیری بر مبنای توپولوژی را تعیین ، و تضمین می کند که سیستم با استفاده از تعداد بهینه ای حسگر به صورت ساختاری قابل مشاهده است .

کلیدواژه ها:

سیستم های ساختاری ، مولفه های قویا همبند ، سیستم قدرت ۶ باس ، رویت پذیری .