بررسی کاربرد نانوذرات کائولینیت در حوزه زیست پزشکی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 135

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NANOB07_078

تاریخ نمایه سازی: 1 تیر 1403

چکیده مقاله:

کائولینیت (Al(۲)[Si(۲)O(۵)] (OH)(۴، یک ماده ژئومتری ارزان و فراوان است که به عنوان یکی از رایج ترین کانی های رسی در پوسته زمین محسوب می شود. از نظر ساختاری، این یک عضو فیلوسیلیکات آلومینیوم آبدار است که متعلق به گروه معدنی کائولن دو وجهی ۱:۱است. اندازه ذرات پلاکت های کائولینیت شبه هگزاگونال معمولا کمتر از ۲ میکرومتر است (اگر با یک گلبول قرمز انسانی با قطر معمولی ۸.۲-۶.۲میکرومتر یا با یک ذره ویروس با قطر حدود ۵۰ نانومتر مقایسه شود). کائولینیت در بسیاری از کاربردهای دارویی به عنوان ماده کمکی یا مادهفعال مورد استفاده قرار گرفته است. زیرا دارای خواص فیزیکی. شیمیایی و فیزیکوشیمیایی سطحی عالی است. علاوه بر کاربردهای داروییکلاسیک، کائولینیت و مشتقات آن اخیرا به عنوان یک ماده امیدوارکننده در بسیاری از حوزه های نوآوری زیست پزشکی مانند دارو، پروتئین،تحویل ژن و در ساخت هیدروژل های پزشکی مورد توجه قرار گرفته است.. همچنین کائولینیت می تواند به صورت موضعی به عنوان عاملهموستاتیک، محافظ پوست، عامل ضد التهابی، و یا به صورت خوراکی به عنوان محافظ دستگاه گوارش و ضد باکتری، ضد ویروس سم زدایی یاضد اسهال استفاده شود. با این شرایط آینده کائولینیت در مصارف بهداشتی، به ویژه در توسعه صنایع دارویی و آرایشی نامزد امیدوارکننده ایاست. تاکنون مطالعات متعددی درباره نقش کائولنیت در حوزه زیست پزشکی توسط محققین انجام گرفته در این مطالعه مروری بر مطالعاتصورت گرفته خواهیم داشت. در تحقیقات زیست پزشکی می توان آن را به عنوان یک ماده ژئومتری طبیعی امیدوارکننده برای طراحی مشتقاتجدید در نظر گرفت که می تواند در آزمایشات کشف سیستم های درمانی جدید و مسیرهای درمانی بیماری های چالش برانگیز جهانی مانندسرطان، ویروس هاء باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک، آلزایمر اسکلتی عضلانی مزمن و بیماری های سالمندی به کار برده شود.

نویسندگان

الناز مهاجری

دانشجوی دکترای مهندسی پزشکی بیومکانیک دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

سمیراسادات مهاجری

کارشناسی مهندسی پزشکی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران