ارائه مدل مکانیابی پایانه های اتوبوس بین شهری با استفاده از روش P-Median (مطالعه موردی شهر تهران)

تهران به عنوان بزرگترین شهر و پایتخت ایران، یکی از شهرهایی است که روزانه تعداد قابل توجهی مسافر به آن وارد و یا از آن خارج میشود. بهطوریکه نزدیک به 17 درصد سفرهای روزانه شهر تهران ناشی از تردد دروازهای اعم از زمینی، ریلی و هوایی است. بنابراین توجه به زیرساختهای حمل و نقل بین شهری (پایانه های مسافری بین شهری) از اهمیت بسزایی برخوردار است. مکانیابی مناسب منجر به رشد سفر، هماهنگی بیشتر و عملکرد مناسب اتوبوسها برای ارائه خدمات به مناطق دور افتاده و در کل بهبود عملکرد پایانه ها میشود. در این مقاله سعی شده با ارائه مدل مکانیابی پایانه های اتوبوس بین شهری با استفاده از روش P-Median مجموعه ای از مکانها جهت احداث پایانه که هزینه کل سیستم را به حداقل برساند انتخاب گردد. در این آنالیز برای هر کاربری پارامترهای اقتصادی، اجتماعی، ترافیکی در نظر گرفته شده و هر پارامتر به یک لایه اطلاعاتی تبدیل میشود. سپس برای محاسبه میزان مطلوبیت قسمتهای مختلف منطقه مورد مطالعه، لایه های اطلاعاتی با توجه به ارزشهای محاسبه شده برای هر لایه، با استفاده از روش مدل منطق بولین تلفیق شد و درنهایت الگوریتم PMP به منظور کمینه نمودن زمان سفر مسافران بین شهری به پایانه ها اجرا گردید.

کلیدواژه ها:

پایانه ، مکانیابی ، روش P-Median ، منطق بولین