مصرف مکمل کورکومین پس از فعالیت شدید برونگرا چه تاثیری بر برخی از شاخص های آسیب عضلانی و کوفتگی تاخیری دارد؟

هدف: کورکومین یک ماده ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مکمل کورکومین بر شاخص های آسیب عضلانی ناشی از فعالیت شدید برون گرا در مردان جوان سالم و فعال می باشد. روش شناسی: ده مرد جوان سالم و فعال به طور داوطلبانه در این مطالعه متقاطع شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی و با الگوی دوسویه کور با گروه کنترل به دو گروه دارونما و کورکومین تقسیم شدند. پس از اولین خون گیری، آزمودنی ها یک جلسه فعالیت اسکات شدید انجام دادند. بلافاصله پس از فعالیت، خون گیری دوم انجام شد و سپس آزمودنی ها ۱۵۰ میلی گرم کورکومین و یا دارونما مصرف نمودند.  ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت بعد مجددا خون گیری صورت گرفت. پس از یک دوره بازیافت دوهفته ای مراحل ذکرشده مجددا با تعویض مکمل کورکومین و دارونما در آزمودنی ها مجددا انجام پذیرفت. آنزیم های کراتین کیناز (CK) و بیلی روبین خون به عنوان شاخص های آسیب عضلانی اندازه گیری شدند. میزان احساس درد (VAS)، دامنه حرکتی مفصل زانو (ROM) و ادم بافتی نیز در تمامی مراحل مورد اندازه گیری قرار گرفتند. یافته ها: آنزیم CK ۲۴ ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین کاهش معنی داری نشان داد (۰۵/۰P<). بیلی روبین ۷۲ ساعت پس از فعالیت نسبت به گروه دارونما کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰P<). اگرچه در هر دو گروه پس از فعالیت احساس درد به طور معنی داری افزایش نشان داد، اما ۴۸ و ۷۲ ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین کاهش معنی داری نسبت به گروه دارونما ملاحظه گردید (۰۵/۰P<).  نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف ۱۵۰ میلی گرم کورکومین بلافاصله پس از فعالیت برونگرای شدید توانسته است با خواص ضد درد، ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی خود باعث کاهش احساس درد و آسیب عضلانی شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت برون گرای شدید ، کورکومین ، کراتین کیناز ، بیلی روبین