اثر تمرین استقامتی و مصرف آدنوزین بر بیان ژن A۱AR در بافت چربی احشایی رت های نر چاق

هدف: با این که چاقی در تمام دنیا فراگیر شده است تلاش برای کاهش این اپیدمیک موثر نبوده است. بنابراین نیاز به یافتن راه های جدید پیشگیری از چاقی وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر تمرین استقامتی و آدنوزین بر بیان ژن A۱AR در بافت  چربی احشایی رت های نر چاق  بود. روش شناسی: بیست سر رت نر صحرایی، نژاد ویستار به مدت دوازده هفته با غذای پر چرب تغذیه شدند تا به میانگین وزنی ۳۰±۳۱۹ گرم رسیدند. پس از همسان سازی، رت ها به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل-سالین، کنترل-آدنوزین، تمرین-آدنوزین و تمرین-سالین تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان بدون شیب به مدت ۱۲ هفته بود. هر هفته پنج جلسه با سرعت ۲۵-۲۰متر در دقیقه و به مدت۳۱-۱۵ دقیقه اجرا شد. برای اندازه گیری  بیان نسبی ژن A۱AR از روش PCR  استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: هر دو متغیر تمرین استقامتی و مصرف آدنوزین (به طور مستقل) کاهش معنی داری را در تغییرات بیان ژن A۱AR بافت چربی احشایی نشان دادند (۰۰۱/۰= P). همچنین اثرات تعاملی تمرین و آدنوزین حاکی از کاهش معنی دار در تغییرات بیان نسبی ژن A۱AR بود (۰۰۳/۰=P) نتیجه گیری: تمرینات استقامتی و مصرف آدنوزین به عنوان آنتاگونیست های A۱AR ، محرک های قوی لیپولیز بافت چربی هستند و این پتانسیل را دارند که به عنوان عوامل لیپولیتیک موثر در چاقی به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: تمرین استقامتی ، A۱AR ، بافت چربی سفید احشایی