تاثیر مکمل دهی کوتاه مدت کراتین بر شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی

هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر مکمل دهی کراتین بر برخی شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری (زیست شیمیایی، عملکردی و محیطی) متعاقب فعالیت مقاومتی در مردان کشتی گیر انجام شد. روش شناسی: ۱۸ مرد کشتی گیر داوطلب (میانگین سنی۱۳/۱±۱۱/۲۱ سال، درصد چربی ۸۴/۱±۶۷/۱۲% و شاخص توده بدنی ۷۰/۰±۹۶/۲۱ کیلوگرم بر مجذور متر) به طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین (۹نفر) و شبه دارو (۹نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها پس از دوره شش روزه مکمل دهی (۳۰۰ میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن روزانه کراتین یا دکستروز)، در یک برنامه فعالیت مقاومتی دایره ای با وزنه (با شدت ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه در سه نوبت با تکرارهای شش تایی) شامل شش ایستگاه شرکت کردند. تغییرات شاخص های کوفتگی عضلانی طی سه مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، بلافاصله و ۲۴ ساعت پس از اجرای قرارداد فعالیت مقاومتی) اندازه گیری شد. داده های حاصله بوسیله آزمون های تحلیل واریانس مکرر، ­تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری ۰۵/۰ بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد، یک جلسه فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنی داری در شاخص های کراتین کیناز (CK) و احساس درد بلافاصله می گردد (۰۵/۰P≤). اگرچه دامنه تغییرات ۲۴ ساعته کراتین کیناز سرم گروه کراتین به طور معنی داری پایین تر از گروه شبه دارو بود (۰۵/۰P≤). اما، تفاوت ۲۴ ساعته محیط ران، انعطاف پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که مکمل دهی کوتاه مدت کراتین منجر به کاهش میزان برخی از شاخص های کوفتگی عضلانی (کراتین کیناز تام سرم) می شود. بنابراین، مکمل دهی کراتین ممکن است میزان کوفتگی عضلانی متعاقب فعالیت مقاومتی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

کراتین ، فعالیت مقاومتی ، کوفتگی عضلانی تاخیری