تاثیر مکمل دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی با شدت بالا در مردان دارای اضافه وزن

هدف: بررسی تاثیر مکمل دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید می باشد.روش شناسی: ۱۰ مرد جوان سالم دارای اضافه وزن (۲/۱±۲۷BMI=) داوطلبانه در تحقیق متقاطع و دوسو کور حاضر شرکت کرده و یک پروتکل فعالیت تناوبی شدید (HIIE) را با مکمل ال-آرژنین یا دارونما در ۲ جلسه با فاصله ۷ روز انجام دادند. در هر جلسه آزمودنی ها مکمل یا دارونما را به مقدار ۰۷۵/۰ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و بصورت محلول در ۴۰۰ میلی لیتر آب مصرف کرده و پس از ۹۰ دقیقه، HIIE را بصورت ۱۲ تناوب ۳ دقیقه ای بر روی تردمیل (فعالیت: یک دقیقه ،۱۰۰ درصد vVO۲max، ریکاوری: دو دقیقه، ۴۰ درصد vVO۲max) انجام دادند. جهت اندازه گیری شاخص های پلاکتی شامل تعداد پلاکت ها (PLT)، درصد پلاکتی (PCT)، میانگین حجم پلاکتی (MPV) و پهنای توزیع پلاکتی (PDW)، قبل از مکمل دهی و بلافاصله قبل و بعد از HIIE، ۳ نمونه خونی گرفته شد.یافته ها: صرفنظر از نوع مکمل، HIIE بترتیب باعث افزایش ۲۹ و ۳۱ درصدی PLT و PCT شد (۰۰۱>P)، ولی تاثیر معنی داری بر MPV و PDW نداشت (۰۵ال-آرژنین ۹۰ دقیقه قبل از HIIE باعث مهار PCT شد (۰۴۳/۰=P) اما تاثیری بر PLT نداشت.نتیجه گیری: تناوبی بودن و وجود دوره های ریکاوری در پروتکل HIIE باعث عدم افزایش معنی دار MPV و PDW در هر دو جلسه شد که می تواند دلیلی بر ایمن بودن HIIE باشد. مکمل دهی ال-آرژنین قبل از HIIE تنها باعث کاهش PCT شد که با توجه به عدم تاثیرگذاری آن بر سایر شاخص ها، مطالعات بیشتری با دوزهای اثرگذارتر مکمل لازم است.

کلیدواژه ها:

فعالیت تناوبی شدید ، ال-آرژنین ، پلاکت ، فعالیت پلاکتی ، شاخص های پلاکتی