بررسی تاثیر برنامه ریزی و مدیریت بر جو اخلاقی سازمان و بهره وری شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه ریزی و مدیریت بر جو اخلاقی سازمان و بهره وری شغلی می باشد. این پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را مدیران ارشد، مدیران سطوح میانی، و مدیران عملیاتی ۸۰ سازمان دولتی در تهران تشکیل می دهند که در فرایندهای برنامه ریزی راهبردی منابع انسانی مشارکت دارند. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی-مورگان حجم نمونه ۹۲ نفر برآورد شده است. در هر سازمان، پرسشنامه ها به روش نمونه در دسترس بین این مدیران توزیع می شود. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته براساس طیف پنج گزینه ای لیکرت انجام شده است. روایی پرسشنامه توسط اساتید تایید شده و برای سنجش پایایی آن، آلفای کرونباخ اندازه گیری شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که شاخص های برازش همگی در سطح مناسبی بوده، رابطه بین دو متغیر "برنامه ریزی و مدیریت و جو اخلاقی سازمان" و نیز "برنامه ریزی و مدیریت و بهره وری شغلی" در سازمان های مورد مطالعه تایید می شود. همچنین جو اخلاقی سازمان تاثیری بر بهره وری شغلی نشان نداده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، مدیریت ، جو اخلاقی سازمان ، بهره وری شغلی ، مدیریت سازمانی