پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی بر اساس سبک زندگی ایرانی- اسلامی و الگوهای ارتباطی زنان معلم

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین سبک زندگی ایرانی-اسلامی و الگوی ارتباطی باکیفیت زندگی زناشویی انجام شد. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف، جزء پژوهش های کاربردی و ازلحاظ نوع ماهیت داده، جزء پژوهش های کمی و ازنظر روش گردآوری توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شاغل فرهنگی شهر نهاوند در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۶۸۲ نفر بود که با استفاده از جدول مورگان ۲۴۸ نفر به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی(۱۹۸۴)، مقیاس کیفیت زناشویی باسبی و همکاران(۱۹۹۵) پرسشنامه سبک زندگی اسلامی کاویانی (۱۳۹۰)، و پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین کیفیت زندگی زناشویی با سبک زندگی اسلامی (۷۹۹/۰=r)، و ارتباط سازنده متقابل (۲۳۲/۰=r) رابطه مثبت و معنی دار و بین کیفیت زندگی زناشویی با ارتباط توقع/کناره گیری (۲۴۸/-=r) و ارتباط اجتناب متقابل (۱۱۰/۰-=r) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (۰۱/>p). همچنین رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای سبک زندگی اسلامی ۷۴/۰ درصد، ارتباط سازنده متقابل ۲۴/۰ درصد، ارتباط توقع/کناره گیری ۲۲/۰ درصد منفی و ارتباط اجتناب متقابل ۱۱/۰ درصد منفی کیفیت زندگی زناشویی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: زنان متاهل شاغلی که سبک زندگی اسلامی را انتخاب کردند و الگوهای سازنده ارتباط را در روابط زناشویی خود بکار می گیرند در زندگی زناشویی خود به درجه بالاتری از کیفیت زندگی دست خواهند یافت.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی زناشویی ، سبک زندگی اسلامی ، الگوهای ارتباطی زوجین ، زنان ، فرهنگی.