تعریف معماری شهر هوشمند برای دستیابی به توسعه، نوآوری و پایداری در شهرها

تکوین و تکامل شهر هوشمند از اواخر دهه ۱۹۹۰ سرعت گرفت. در پی رشد این حوزه از معماری، دانشگاهیان، صنعتگران و دولتمردان علاق همند شدند شهرها را به فضاهایی پایدار و مبتنی بر نوآوری تبدیل کنند، اما این سیر تکاملی نشان داد که اقدامات موجود عمدتا با هزینه های عمومی اختصاص یافته به مقاصد صنعتی ، توسعه می یابند. به این ترتیب، دولت ها در تلاش برای تبیین حوزه شهر هوشمند، بر استانداردسازی آن تمرکز دارند.این استانداردسازی به معماری شهر هوشمند نیز مربوط می شود و باید تمام نوآوری های بالقوه را نیز در بر بگیرد. این مقاله بر آن است ضمن بهره برداری از تجارب حاصل از موارد و زمینه های نظری مشابه، معماری مرسوم شهر هوشمند را که شامل اهداف دولت در زمینه نوآوری و پایداری است، تبیین کند.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، معماری ، استانداردسازی ، دولت ها ، توسعه ، نوآوری ، پایداری