کاربست شاخص های شهر دوستدار کودک در طراحی محله به منظور رفع جدایی گزینی (نمونه مورد مطالعه: محله شیخ طوسی غربی منطقه ۱۰ شهرداری اصفهان)

شهر دوستدار کودک یکی از مفاهیمی است که با هدف تحقق حقوق کودکان در دنیایی که روز به روز به سمت شهری شدن پیش می رود، مطرح شده است. از طرفی مقوله ای به نام جدایی گزینی، امروزه تاثیر خود را پر رنگ تر از پیش بر شهر ها گذاشته است، و فقر فضایی و محیطی و نیز تفاوت های قومی، نژادی، مذهبی، اقتصادی و فرهنگی، به این موضوع دامن زده است. موضوع این پژوهش، کاربست شاخص های شهر دوستدار کودک در طراحی محله به منظور رفع جدایی گزینی بوده، که در محله ی شیخ طوسی غربی منطقه ی ده شهرداری اصفهان، مطالعه شده است. هدف اصلی این پژوهش، استفاده از شاخص های شهر دوستدار کودک برای طراحی فضای شهری در محله ی شیخ طوسی غربی به منظور رفع جدایی گزینی است، که در راستای رسیدن به این هدف، مفاهیم شهر دوستدار کودک، جدایی گزینی، کیفیت محیطی و حقوق شهروندی بررسی گردید و عمده ترین شاخص های آنان، استخراج و ارتباط و تعامل آن ها با یکدیگر سنجیده گردید، سپس یک چارچوب نظری در این زمینه تنظیم شد، که به طور خلاصه، ارتباط این مفاهیم را با یکدیگر نمایش می دهد. با استفاده از نمره Z، شاخص موران و تحلیل هات اسپات، سه متغیر آموزشی، بهداشت و بیکاری در سطح منطقه و محله مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. اطلاعات شناختی مربوط به محله از اسناد و منابع موجود در معاونت شهرسازی و معماری اصفهان و نیز شهرداری منطقه ی ده اصفهان، جمع آوری شدهاند. روش این پژوهش، کمی-کیفی است.

کلیدواژه ها:

شهر دوستدار کودک ، جدایی گزینی ، محله ، شیخ طوسی ، اصفهان