مقایسه تطبیقی دو الگوی سایبان متحرک انطباق پذیر در بهینه سازی همزمان نور روز و انرژی در ساختمان های اداری شهر اصفهان

با افزایش جمعیت جهان، نیاز به انرژی به ویژه در ساختمان ها افزایش یافته است. بر این مبنا، الگوهای مناسبی که بتواند در جهت بهره وری انرژی نیازهای ساکنین ساختمان ها به ویژه ساختمان های اداری را تامین نماید از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از سویی، نور روز کافی که یکی از مهمترین عوامل تامین کننده آسایش بصری ساکنین ساختمان هاست، خود تولید گرما می نماید که این خود باعث افزایش مصرف انرژی سرمایشی به ویژه در اقلیم گرم و خشک می گردد. از این رو، با توجه به بحران انرژی در دهه های اخیر، توجه به معیارهای موثر در میزان مصرف انرژی و آسایش بصری ضروری به نظر می رسد. یکی از روش های موثر در بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان ها، سایبان ها می باشند که سایبان های متحرک به دلیل امکان پویایی و انطباق پذیری با نور روز و چرخش خورشید، می توانند کاربرد ویژه ای داشته باشند. هدف این پژوهش، بهره گیری از پتانسیل های سایبان های متحرک در بهینه سازی نور روز و بهره وری مصرف انرژی به صورت همزمان می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از دسته تحقیقات کمی است. از نظر روش انجام کار، روش آزمایشی و شبیه سازی مورد استفاده قرار گرفته است. پس از مدلسازی در نرم افزار راینو، به عنوان مدل مرجع، حالت کلی شامل بدون سایبان و حالت با سایبان نقابی و سایبان جمع شونده در جبهه جنوبی فضای اداری، مورد شبیه سازی و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که با بکارگیری سایبان های متحرک در نماهای ساختمان های اداری شهر اصفهان، می توان به بهینه سازی سطح نور روز به میزان بیش از % ۲۰ و کاهش مصرف انرژی بیش از % ۴۸ دست یافت.

کلیدواژه ها:

سایبان متحرک انطباق پذیر ، اداری ، انرژی ، نور مفید روز ، اصفهان