رابطه ی احساس تنهایی و شادکامی در زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی احساس تنهایی و شادکامی در زنان سرپرست خانوار انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی زنان سرپرست خانوار مشگین شهر که در سال ۱۴۰۲ توسط سازمان های کمیته ی امداد امام خمینی (ره) و بهزیستی ثبت شده بودند، تشکیل می دادند که از میان آنها، ۱۰۰ زن سرپرست خانوار با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه ی احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتونا (۱۹۸۰) و پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد (۲۰۰۲) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین احساس تنهایی با شادکامی زنان سرپرست خانوار رابطه ی منفی معناداری وجود دارد (۰۱/۰>p) بدین صورت که با کاهش احساس تنهایی، شادکامی زنان سرپرست خانوار افزایش می یابد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که احساس تنهایی از متغیرهای مرتبط با شادکامی زنان سرپرست خانوار می باشد که نیازمند توجه و برنامهریزی توسط دست اندرکاران می باشد.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، شادکامی ، زنان سرپرست خانوار