بررسی روابط ساختاری بین سرمایه اجتماعی، چابکی دانشگاه و اعتماد سازمانی با آمادگی کارمندان برای تغییر در دانشگاه: نقش واسطه ای سرمایه روان شناختی

هدف کلی از این پژوهش مدلیابی رابطه ساختاری سرمایه اجتماعی دانشگاه، چابکی دانشگاه، اعتماد سازمانی با آمادگی کارمندان برای تغییر با نقش واسطهای سرمایه روانشناختی در دانشگاه شیراز بود. جامعه آماریهمه کارمندان دانشگاه شیراز بودند که با روش نمونهگیری تصادفی ساده ۱۲۴ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پنج پرسشنامه سرمایه اجتماعی، چابکی دانشگاه، اعتماد سازمانی، سرمایه روانشناختی، و آمادگی برای تغییر بود که پس از محاسبه روایی و پایایی توزیع و گردآوری شد. دادهها با روشهای آماری تیتست تک نمونهای و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان داد از نظر کارمندان وضعیت سرمایه اجتماعی و آمادگی کارمندان برای تغییر بالاتر از معیار میانگین است. چابکی دانشگاه و اعتماد سازمانی دانشگاه کمتر از حد مطلوب و معیار میانگین بود. سرمایه روانشناختی کارمندان بالاتر از حد مطلوب و معیار میانگین بود. مدل معادله ساختاری نشان داد زمانی که متغیرهای سرمایه اجتماعی، چابکی دانشگاه، و اعتماد سازمانی در تعامل با هم وارد معادله ساختاری میشوند سرمایه اجتماعی قدرت پیشبینیکنندگی مستقیم و غیرمستقیم خود را از دست میدهد. با وجود اینکه چابکی دانشگاه و اعتماد سازمانی در تعامل با سایر متغیرهای پژوهش قدرت مستقیم پیشبینیکنندگی خود برای آمادگی کارمندان برای تغییر را از دست میدهند، با نقش واسطهای سرمایه روانشناختی از توان پیشبینیکنندگی غیرمستقیم برای آمادگی کارمندان برای تغییر برخوردارند.

کلیدواژه ها:

آمادگی برای تغییر ، اعتماد سازمانی ، چابکی دانشگاه ، سرمایه اجتماعی ، سرمایه روانشناختی