تاثیر تنش خشکی و تلفیق بسترهای کشت آلی کوکوپیت و معدنی پرلیت بر گوجه فرنگی گیلاسی سیاه Solanum lycopersicum

یکی از مهم ترین ارکان سیستم های کشت بدون خاک، بستر کشت می باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش خشکی و ادغام محیط های کشت آلی و معدنی بر گوجه فرنگی سیاه انجام شد. بدین منظور جهت بررسی امکان کاهش اثرات تنش خشکی از طریق تلفیق دو بستر کشت کوکوپیت و پرلیت، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج اجرا شد. در این پژوهش دو فاکتور تنش خشکی (Fc۱۰۰%، Fc۵۰%، Fc۲۵%، Fc۱۲.۵%) و درصد های مختلف بستر کشت (۱- کوکوپیت۰%+ پرلیت ۱۰۰% ۲- کوکوپیت ۲۵%+پرلیت ۷۵% ۳- کوکوپیت۵۰%+ پرلیت ۵۰% ۴- کوکوپیت ۷۵ %+ پرلیت ۲۵% ۵- کوکوپیت ۱۰۰%+پرلیت صفر%) مورد بررسی قرار گرفت. صفات مورد بررسی شامل تعداد میوه، وزن تر و خشک اندام هوایی، طول ریشه، محتوای رطوبت نسبی برگ، میزان کلروفیل a و bو کل بود. نتایج نشان داد صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیکی تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفتند، لیکن بستر حاوی کوکوپیت بیشتر باعث تعدیل اثرات سو تنش خشکی شد. بر اساس نتایج ترکیب های تیماری کوکوپیت۷۵- پرلیت۲۵ و کوکوپیت ۱۰۰- پرلیت صفر بخصوص در تنش های شدید کم آبی بیشترین عملکرد را داشتند و کمترین راندمان در ترکیب تیماری Co۰Pe۱۰۰+FC۱۲.۵%، Co۲۵Pe۷۵+FC۱۲.۵%، Co۵۰Pe۵۰+FC۱۲.۵% و Co۱۰۰Pe۰+FC۱۲.۵% بدست آمد. همچنین، تیمار FC۱۰۰% با بیش ترین میزان کلروفیل کل (۱۰/۳ میلی گرم در گرم بافت تازه) در گروه برتر آماری و تیمار Fc۱۲.۵% با کمترین میزان کلروفیل کل (۲۲/۲ میلی گرم در گرم بافت تازه) در ضعیف ترین گروه آماری قرار گرفتند. به عبارت دیگر حفظ رطوبت خاک در حد ظرفیت زراعی موجب افزایش ۶۳/۳۹ درصدی میزان کلروفیل کل نسبت به کاهش رطوبت در حد ۵/۱۲ درصد ظرفیت زراعی گردید. از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که، استفاده ی بالای کوکوپیت در بستر می تواند آثار سوء تنش خشکی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

خشکی ، بستر آلی و معدنی ، مورفولوژیک ، فیزیولوژیک ، گوجه گیلاسی سیاه