عوامل موثر در مدیریت انتقال تکنولوژی در صنعت نفت و گاز ایران

در این پژوهش به شناسایی و بررسی عوامل موثر بر فناوری اطلاعات با رویکرد اقتصاد مقاومتی در صنعتنفت و گاز پرداخته شده است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی، اکتشافی و از نظر روش توصیفی وپیمایشی است. جامعه خبرگان پژوهش ۱۱ نفر از مدیران صنعت نفت و گاز، اساتید دانشگاهی و صاحبنظران در سازمان پدافند غیرعامل کشور )بخش اقتصادی( بودند. نتایج به دست آمده از روش دلفی نشان دادکه خبرگان روی ۱۱ عامل با توجه به موضوع تحقیق اشتراک نظر دارند. نتایج بررسی عوامل نشان می دهدکه سیاست های ملی صنعتی در بالای مدل قرار دارد. بنابراین بر تعداد بیشتری از عوامل اثرگذار است. پساز این عامل، دو عامل سرمایه گذاری های دولتی و روابط سیاسی بر تعداد بیشتری از عوامل اثرگذار میباشند. همچنین کیفیت و قیمت تکنولوژی در راست ترین نقطه مدل قرار دارد که از نظر شدت اثرگذاری درجایگاه نخست است. همچنین دو عامل منابع مالی و رقابت پذیری نیز در جایگاه های بعدی قرار گرفته اند.بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که مهندسی معکوس در راستای اقتصاد مقاومتی، مهمترین روشانتقال تکنولوژی است. پس از آن روش حق امتیاز قرار دارد. در جایگاه سوم نیز سرمایه گذاری مشترکجای گرفته است و سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیز از نظر خبرگان آخرین روش موثر در شرایط پس ازبرجام می باشد. در پایان بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهادات کاربردی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، تکنولوژی ، منابع انسانی ، صنعت نفت و گاز